Der Hochlöblichen Probstey Sac: Ord: Cister: Jn Warmbrun Fundations Erneürung
1707 den 21. Octob:
(…) Wegen des Spittelwaldes hat die hochgräfle. Herrschafft, damit auch in diesem stücke der Fundation ein Vollkommenes gnügen geschehen möge, bewilliget,
solchen zu extendiren, inmassen dann auch heutigen Tages die gräntze desselben, wie solcher hinfüro so wohl dieß- als Jenseits des Zackelfusses der Löbln. Probsteÿ gehören soll, abgezeichnet, undt solche gräntzen mit richtigen Gräntzsteinen, welche auf der einen seithen daß hochgräffle. Schaffgotschische- auf der andern seithe aber das Grüssauische Wappen führen, besetzet worden, inmassen dann die Gräntzen folgender gestalt sich verhalten: Der anfang oder Terminus â qvo derselben ist am Ende des so genanten Hartenbergs oben aufm Kamme gegen Schreÿberhau an Hannß Christoph Liebichs Bauers in Petersdorff Guthe, woselbst ein großer stein befindtlich,
auf welchem ein Creutz gehauen, iedoch um mehrer richtigkeit willen ein richtiger Gräntzstein undt zwar N° 1° darneben gesetzet worden, von dar gehet die Gräntze aufm Kamme hin, undt stehet achtzig Klafftern von diesem steine wiederumb ein stein N° 2°, Von dar abermahls auf achtzig Klafftern ein stein N° 3°, ferner auf achtzig Klafftern ein stein N° 4°, von dar auf dreÿ undt Sechzig Schritte ein großer stein sich befündet so mit einem Creutze bemercket, undt darneben ein richtiger Gräntzstein N° 5° gesetzet worden, von hier Lencket sich die gräntze ein wenig rechter Handt bieß
zu einem steine N° 6° auf Siebenzehn Klafftern, ferner zu einem steine N° 7°. achtzig Klafftern, Jtem bieß zu einem steine N° 8°. achtzig Klafftern, dann bieß zu einem steine N° 9°. achtzig Klafftern, undt endlich in einer geraden Linie bieß auf einen sehr großen Felsen oder stein so an dieser seithe die Terminus ab qvem ist, undt neben welchem ein Gräntzstein mit N° 10°. bemercket, gesetzet worden, abermahl achtig
Klafftern, derogestalt, daß in dieser seithe die gräntzen deß Spittelwaldes immediatè an die Schreiberhauer Gräntze stosset; von hier gehet die Gräntze am Berge
herunter gegen den Zackel zu, über die daselbst an ietzo befindliche Wiesen woselbst viel von der Natur selbst gesetzte steine oder Klippen sich befinden, so pro Limitaneis
angenommenen, undt zu solchem Ende Creutze darauff gehauen, auch noch dazu richtiger Gränzsteine dar-neben gesetzet worden, inmassen dann von dem Letzt
bemelten großen steine herunterwerts ein Klein wenig rechter Handt nebst einem Grossen steine ein Gränzstein N° 11°, weiter hinunter wo dreÿ grosse steine
Beÿsammen liegen, neben dem Niedersten ein Gränzstein N° 12°, ferner hinnunter neben dem steine am Püschel ein Gräntzstein N° 13:, dann neben dem steine
in der Wiese ob dem Oberwege ein Gräntzstein N° 14°, undt neben dem steine so unter dem Oberwege lieget ein Gräntzstein N° 15°, so dann besser hinabwerts neben
einem etwas Kleinen steine ein Gräntzstein N° 16°, undt endtlich neben einem in der Wieße gelegenen sehr grossen spitzigen steine ein Gräntzstein N° 17: zu stehen
kommen, von diesem großen Spitzigen steine Gerade hinunter auf achtzig Klaffern stehet ein Gränzstein N° 18°, ferner auf achtzig Klafftern ein Gränzstein N° 19, abermahl auf achtzig Klafftern ein Gränzstein N° 20:, undt von dar auf fünff undt dreÿßig Klafftern bieß zum Zackel ein Gränzstein N° 21, von hier gehet die Gräntze
über den Zackel hinüber am Heidelberge hinauff, undt seindt von N° 21 bieß zu einem Gräntzstein N° 22: fünffzig Klafftern, so dann bieß zu einem Gräntzsteine
N° 23: achtzig Klafftern, ferner bieß zu einem Gräntzsteine N° 24: abermahl achtzig, undt endtlich von dar bies zu einer Gräntz Buche neben welche ein Gräntzstein
N° 25: gesetzet, undt an dießer seithe der Terminus ist, abermahl achtzig Klafftern. Von hier gehet die Gräntze am Heidelberge unter dem anietzo daselbst sich befindenden starcken holtze hin, undt stehet von sothaner Buche oder dem steine N° 25: auf Sechs undt Zwantzig Klafftern ein Gräntzstein N° 26, undt seindt von dar
iedesmahl auf Achtzig Klafftern von einander die Gränzsteine N° 27: 28: 29: 31: 32: 33: undt 34: gesetzet, von diesem Letzen gehet die Gräntze bieß zu einer Tanne so mit einem Creutze gezeichnet, undt darneben ein Gräntzstein N° 35: gesetzet worden, von hier aber lencket sich die Gräntze wiederumb nach dem Zackel etwaß schrade auf Sechs undt Achtzig Klafftern zu einem Gräntzsteine N° 36, ferner auf Sieben undt Sechtzig Klafftern bieß zu einem Gräntzsteine N° 37, so dann auf achtzig Klafftern herabwerts bieß in den Weeg zu einem Gräntzsteine N° 38, undt endtlich bies zu dem
Kleinen Zackel auf Achtzig Klafftern, woselbst ein Gränzstein N° 39 stehet, von dar befinden sich an dem Hartenberge hinauff iedesmahl achtzig Klafftern von
einander die Gränzsteine N° 40: 41: 42: undt 43, von welchem letzten bieß auf den ersten stein oder den Terminum â qvo vier undt zwantzig Klafftern seindt.
Co się tyczy Lasu Szpitalnego, który się po obu stronach Małej Kamiennej rozciąga i do czcigodnego probostwa należy, kazał majątek jego granice wyznaczyć i specjalnymi kamieniami granicznymi, z herbem Schaffgotschów po jednej, a opactwa krzeszowskiego po drugiej stronie, obsadzić, by i w tej części nadania panowała pełna zgoda. Przebieg tej granicy jest następujący: Początek, lubo narożnik [Terminus], ma ona na końcu wzniesienia zwanego Hartenbergiem na grzbiecie od strony Szklarskiej Poręby przy działce Hansa Christopha Liebicha, kmiecia piechowickiego, gdzie znajduje się duży głaz z wyciętym krzyżem, jednak dla większej ścisłości obsadzono tam specjalny kamień graniczny z numerem 1. Stąd granica biegnie w górę zbocza i osiemdziesiąt sążni dalej stoi kamień nr 2. Stamtąd kolejne osiemdziesiąt sążni do kamienia nr 3, kolejne osiemdziesiąt do kamienia nr 4, a sześćdziesiąt trzy kroki dalej znajduje się duży głaz z wyciętym krzyżem, gdzie obsadzono kamień graniczny nr 5. Tutaj granica skręca nieco w prawo i po siedemnastu sążniach osiąga kamień nr 6, skąd osiemdziesiąt sążni do kamienia nr 7, kolejne osiemdziesiąt do kamienia nr 8, znowu osiemdziesiąt do kamienia nr 9 i wreszcie prostą linią dociera do dużej skałki, która po tej stronie stanowi narożnik i obok której obsadzono kamień nr 10, znowu osiemdziesiąt sążni, gdzie po tej stronie granica Szpitalnego Lasu przylega bezpośrednio do granicy Szklarskiej Poręby; stąd granica biegnie w dół zbocza ku Małej Kamiennej, przez znajdujące się tam łąki, gdzie wyznaczają ją naturalne głazy lub skałki, w których krzyże w związku z tym wyrżnięto, a przy nich dodatkowo obsadzono specjalne kamienie graniczne, a mianowicie nieco w prawo i poniżej ostatniego dużego głazu kamień nr 11, jeszcze niżej, tam gdzie trzy duże głazy obok siebie, obok najniższego z nich kamień nr 12, następnie przy głazie na Püschlu [?] kamień nr 13, następnie przy głazie na łące powyżej Górnej Drogi kamień nr 14, przy głazie poniżej Górnej Drogi kamień nr 15, niżej przy nieco mniejszym głazie kamień nr 16 i wreszcie przy bardzo dużym, na łące stojącym spiczastym głazie kamień graniczny nr 17; osiemdziesiąt sążni od tego wielkiego spiczastego głazu prosto w dół stoi kamień graniczny nr 18, osiemdziesiąt sążni dalej kamień nr 19, stamtąd kolejne osiemdziesiąt sążni do kamienia nr 20 i stamtąd trzydzieści pięć sążni do brzegu Małej Kamiennej, gdzie kamień nr 21; tam granica przecina rzekę i wspina się na zbocze Heidelbergiem zwane, po pięćdziesięciu sążniach osiągając kamień nr 22; stamtąd osiemdziesiąt sążni do kamienia nr 23, tyleż do kamienia nr 24 i wreszcie stamtąd do granicznego buka, obok którego obsadzono kamień nr 25, gdzie narożnik, kolejne osiemdziesiąt sążni. Stąd biegnie granica zboczem Heidelbergu poniżej znajdującego się tam gęstego lasu i dwadzieścia sześć sążni od rzeczonego buka lubo kamienia nr 25 osiąga kamień nr 26; od niego w odległości osiemdziesięciu sążni od siebie obsadzono kamienie nr 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33 i 34; od tego ostatniego bieży granica ku jodle z wyciętym krzyżem, obok której obsadzono kamień nr 35; tu granica skręco nieco ku Małej Kamiennej i osiemdziesiąt sześć sążni dalej osiąga kamień nr 36, stamtąd sześćdziesiąt siedem sążni do kamienia nr 37, dalej osiemdziesiąt sążni w dół drogą do kamienia nr 38 i wreszcie do Małej Kamiennej kolejne osiemdziesiąt, gdzie stoi kamień nr 39; od niego na zboczu Hartenbergu w odległości osiemdziesięciu sążni od siebie kolejno kamienie nr 40, 41, 42 i 43; od tego ostatniego do pierwszego kamienia, lubo narożnika, jest sążni dwadzieścia i cztery.